NYU'nun Ordaki Starbucks

Bu hafta kafama takilan konu universite egitimi, universite yasami, oncesi ve sonrasi. Simdilik boyle bir giris yapalim, ilerleyen gunlerde universite olmasa ne olurdu onu hayal etmeye calisacagim.

Sali, Subat 19,2013 6:05PM

NYU’nun ordaki Starbucks’a geldim. Okurken buraya sık sık gelirdim. Ne kadar farkliydi New York’taki o gunlerim. Simdi metrodan inip buraya yurudum, yolda gecirdigim 5-10 dakikada suratina baktigim her NYU ogrencisinde eski beni gordum. Burasi Washington Square kampusudur, ana kampus yani. Tum lisans ve lisansustu ogrencilerinin ic ice oldugu kampus, genclerin ruhlarinin hala genc, biraz daha buyuklerin ise hala hic giyilmemis oldugu bir kampus.  Okuldayken ne kadar da farkli her sey. Ne kadar emin insan kendinden; dunyanin en tepesinde oturur, hicbir seyi takmadan baglarsin geceleri gunduzlere. Ertesi gun dunyaya bi’ dur deyip, bir iki saat ara vermek istesen tek kaciracagin 3-5 ders olur belki. Onlari da ayseden aliden alirsin nasil olsa. “Bir kere gelmisiz su hayata! Azicik tadini cikarmak bizim de hakkimiz ya!” dersin.

De.

Bir daha diyemeyeceksin ne de olsa. Sen buyuyunce dunya bir iki saat beklemiyor seni, bir iki saniye de...Basip gidiyor, tabi beraberinde senin uzerinde oturdugun dunyayi altindan kacirarak.

Dusuveriyorsun o zaman. Tepesindeydin ya dunyanin, al burasi da dibi. Dibine vurdun yani tabiri caizse. Kolay gelsin. Kalk simdi bakalim. Ekvatorun altina bile yaklasabilsen yeniden, sansli say kendini. Eger ölüm doseginde hala oralarda bir yerlerdeysen bir de, sen pacayi yirtmissin bile.  Gecmis olsun guzel ogrenci. Olur yani umarim.

Iki Asyali oturuyordu az once karsimda. Siyah beresinin altindan cenesine kadar uzanan kut kesimli, gur siyah saclariyla bembeyaz suratli sirin bir asyali kizla en guzel ancak aynisinin erkegi diye tanimlanabilecek asyali bir erkek.

Konustular da konustular; gulduler, kahkahalara boguldular, cok ciddilestiler, projelerini tartistilar, babalarinin parasini odedigi Starbucks kahvelerini yudumladir ve sonra biraz daha gulustuler. Ben de icerdim o kahvelerden. Bilkent Starbucks’ta. Ben icerdim, annem oderdi. Demek boyle gorunuyormus disardan bakan gozlere. Kusursuz ve uzak.

Cok tatliydi bizim Asyalilar. Dunyayi kurtardilar galiba. Hadi yine yirttik New York Universitesi’nin gelip gectigi bir Starbucks’ta hepimizin gelecegi kurtuldu millet. Hadi yine iyiyiz. Onlar kurtarmayacakti da kim kurtarakti ki zaten? Politikacilar mi? Sanatcilar mi? Belki de ogretmenler kurtaracaktir. Belki de emekli ev kadinlari. Sacmalamayin tabiki bu iki Asyali NYU ogrencisi kurtaracakti dunyayi. Onlar oturuyor cunku tepesinde. Hicbirimiz degil, onlar. Yukaridan asagiyi seyredip neyin yanlis neyin dogru oldugunu bir tek onlar gorebiliyor. Bugun NYU'da iki Asyali ogrenci kurtardi ya dunyayi, yarin da ITU'de iki Konyali kurtarir belki sonra Arjantin’de iki Rus sonra bir baska gun de Italya’da iki Avusturalyali.

Ogrenciler kurtaracak tabiki bu dunyayi ey ahali. Biz degil. Ta ki o diploma ellerine verilene kadar. Agizlar kulaklarda fotolar cekilecek o gun. Ogrenciler gulecek cunku yillar suren zorlu calismalarinin odulunu almis olacaklar. Veliler de gulecek tabi. Yillardir sure gelen evlada yatirim bitiyor gibi gorunecek cunku. Sonunda bir oh cekip belki birgun daha az ise gidebileceklerinin hayaliyle onlar da gulumseyecek.

Yalniz her iki tarafin da poz gulucukleri pozlarda kalabilir aman dikkat.

Ben simdi kalkiyorum. Zamaninda zamaninin otesini gormeyi basarmis adamin birinin kurdugu x firmasindan ust duzey bir insan kaynaklari yoneticisi okula gelmis, comezlere sunum yapacakmis. Ben de utanmadan geldim bu kadar ufak tefek cocugun arasina belki kadinla bir iki cumle konusabilirim de ertesi gun sirkette o gunlerdir bakip durdugum pozisyona basvurabilirim diye.

Yalniz hataymis heralde bu hareketim cunku bir tek ben dunyanin dibindeyim burda, herkes tepesinde. Ama onemli degil. Sayin IK hanim ortadadir artik. O biliyor. O benim neden orada oldugumu cok iyi biliyor. Onemli olan da bu degil mi?

Haydi universiteli. Eglen guzelim gununu gun et. Yeri gelsin kahkahalara bogul, yeri gelsin cok ciddi ol, dunyayi kurtar. Bu dunyanin sana ihtiyaci var diye dusun. Yok ama sen dusun. Kac kere cikabilir ki insan o tepeye?

DA.